رنج .! رنج همان چیزی ست که باید کشیده شود
رنج همان چیزی ست که باید کشیده شود ..
آنقدر بکشیم که باورهامان ورزیده شود ..
باور به چه ؟
باور به هیچ ! وقتی رنج بکشی و رنج تو را بُکُشد
آن وقت می فهمی هیچ است که می ماند
و آدمی از اینکه رنج بکشد نمی میرد !
آری ، کشته می شود اما نمی میرد ..
چگونه ؟ آنطور که بعد از هر رنجی خود را باز می یابد
و این یعنی فتحِ قله ی هیچ !
باور می کند که هیچ تعلق خاطری او را از رنج رها نمی سازد
باور می پذیرد که تنها منجیِ رنج هایش خودش است و بس !
پس رنج ..
آغازِ همه ی ٬خویشتنِ نهفته ی آدمیزاد است ؛
که با متلاشی شدنِ باورهایش ، شکوهمندانه ظهور می کند !
مرده شور شب و روز من و این حال خراب
علیرضا_آذر
حال دلتون خوب دوست خوبم جناب مانی عزیز و مهربون
@63-mani
هیچ‌کس در اطرافم نمانده و هیچ‌کس به طرفم نیامده
هیچ‌کسی نیست . به جز من و سیاهی . و صدا ...؟
نه ، سکوت ...
هیچ‌چیز نمی‌دانم ، ولی مطمئنم که چشم‌هایم باز هستند ،
چون از آنها اشک جاری می‌شود ...
- ساموئل بکت
پنجشنبه شد و هر که به دیدار دل آمد
چون دید دلِ مرده‌ی من ، فاتحه‌ای خواند ...
چیزی که مردم جهان سوم باید نجات دهند وطن‌شان نیست ،
زیرا بیشتر آنها در اعماق ناآگاهی‌ها ، توهم دانایی دارند . . .
وینستون_چرچیل
دنیا سکوت های مرا ساده فکر کرد از حرف دل
از حرف دل پُرند ... اگر بی شکایتند
بی خواب کوچه گردی و بدخوابی ام نباش
دلشوره های هر شبم از روی عادتند
هی کوچه ... کوچه ... کوچه .. .به پایان نمی رسم
شب های سرد و ابری من بی نهایتند ...!
دل خوشم با غزلی تازه همینم کافی ست تو مرا
تو مرا باز رساندی به یقینم کافی ست
قانعم،بیشتر از این چه بخواهم از تو
گاه گاهی که کنارت بنشینم کافی ست
گله ای نیست من و فاصله ها همزادیم
گاهی از دور تو را خوب ببینم کافی ست
آسمانی! تو در آن گستره خورشیدی کن
من همین قدر که گرم است زمینم کافی ست
من همین قدر که با حال و هوایت گهگاه
برگی از باغچه ی شعر بچینم کافی ست
فکر کردن به تو یعنی غزلی شور انگیز
که همین شوق مرا، خوب ترینم! کافی ست
ــــــــــــــــ
@63-mani
ممکنه طول بکشه با کسی صمیمی بشی
ولی وقتی دیدی اون آدم یه شخصه خاص و با ارزشه....
پس به سادگی از دستش نده...
ارادت مارو هر روز تو رسیدتون خط بزنید ...
جناب مانی عزیز همیشه برام عزیز بودید و محترم ..
تازه اولشه صبر کنید .. گرم بشم
شاخِ خشکیم به ما سردی عالم چه کند ؟ پیشِ
پیشِ ما برگ و بری نیست که سرما ببرد ...
وحشی_بافقی