ینه به سینه از تو نوشتیم
من .... چهـــــــــــــــار فصل .....
و تمام نرماندی هایی که بر دامنت گل کردند
از شمال می گویم
از عشق اسکیمو ها / به خواب زمستانی ِ بوسه های من
بر وسعت پیشانی تو
از جنوب می گویم
گردشگری / بر مدار قدم های تو
وقتی پاشنه هایت / جاذبه را به زمین تحمیل می کند
از ارتباط زیر پوستی پیراهن تو / با دلتنگی های من
از شقاق هایی که به روسری نشانده ای
از برف / که تردستی پوست توست .........
.
.
خیره می شوم .............
.
.
تمام بابانوئل ها و گوزن ها را هم دست به سر کنی
برای من که با شرم / از سورتمه هایی نوشته ام
که بر ران هایت سر می خورند
فرق است میان سرخ شدن / و سرخ پوشیدن
از همین ها ....... از همین ها نوشته ام ...................
که لمس هایم / هیچ کدام از مرزهایت را از قلم نمی اندازد
تاب می خورم / بر شرقی غربی بازوان تو
شبیه کودکی که گهواره اش را / با تمام خودکامگی به آغوش کشیده
.
.
وسوسه می شوم .........
.
.
سر از موهایی در می آورم که حوالی افریقا به بار نشسته
از چشم هایت رخصت می گیرم و چمدان می بندم
سر به راه ِ می شوم / میان سینه هایت
وسعت می گیرم / بر بی کم و کاست ِمرز های تو
با دغدغه های جهانگردی که با بلیطی در دست
قارّه ها را / به غارها ترجیح می دهد
و شش دانگ مختصاتت را
بی ترس بیراهه /
به کشف نشانده است ............
میلاد آهنگربهان
