عمرمان گذشت تا باورمان شد آنچه باد برد عمر
تا باورمان شد آنچه باد برد
عمر ما بود
نه برگهاى پاييزى
تا باورمان شد آنچه باد برد
عمر ما بود
نه برگهاى پاييزى
بايد جاى دنجى پيدا كرد و رها شد از قفس
و رها شد از قفس روزمرگى ها ...
بايد نسخه تمام نگرانى ها را پيچيد
و پرت كرد آنسوى نخواستن ها...
بايد عميق و آرام نفس كشيد
و زندگى كرد....
زندگى !
چقدر خوب است یک نفر باشد آدم را همانطوری که هست
آنجا را نمیدانم. اما اینجا بدون تو،بدون آغوشت
اما اینجا بدون تو،بدون آغوشت
خیابان به خیابان، برگ به برگ
پاییز به شدت دارد اتفاق می افتد!
عشق بى تشخيص ترين احساس دنياست ! شب و روز
شب و روز نمى شناسد
مدام در قلبت سروصدا ميكند ، نفس ميكشد ، قدم ميزند و به در و ديوارقلبت مُشت ميكوبد !
و تــو بکرترین منظره‌ای! مثلِ درختِ پرتقالی
بکرترین منظره‌ای!
مثلِ درختِ پرتقالی
که در پاییز به بار نشسته باشد
پر از بوسه ، پر از دوستـت دارم . . .
