مدت ها به این فکر میکردم که اگه قرار باشه فردا

مدت ها به این فکر میکردم که اگه قرار باشه فردا صبح که بیدار میشم نابینا شده باشم،دوست دارم اخرین تصویری که دیدم چی باشه؟
خیلی سوال سختی بود
دیدن لبخندهای کسی که دوسش دارم
دیدن یه باغ پراز گل
یا شاید طلوع خورشید کنار یه دریای آرام
یا...
روزهای زیادی به این موضوع فکر کردم
اما امروز
به این نتیجه رسیدم که
این چشم من نیست که قراره انتخاب کنه،دل من هست که تصمیم میگیره چه تصویری برای همیشه جاویدان بمونه...
آروم شدم
دغدغه انتخاب یک خاطره یک عکس بپایان رسید
از این پس با خیال راحت میتونم شب رو بخوابم و ایمان داشته باشم که اگر فردا نابینا بیدار شدم،زیر زبون دلم طعم شیرین خاطره ها از یادم نمیره
اینقدر خاطره خوب برام ساختی که با چشم دلم همه رو بیاد سپردم.....