کوروش کبیر میگه : بودن باکسی که دوستش نداری ونبودن باکسی که دوستش داری هردو رنج است پس اگر همچون خود نیافتی مثل خدا تنها باش

دلم سفر می خواهد !
نه برای رسیدن به جایی . . .
فقط برای رفتن . . . !

بزرگ*ترین مصیبت برای یک انسان این است که نه سواد کافی برای حرف زدن داشته*باشد نه شعور لازم برای خاموش ماندن.

من
شعرهای زیبای زیادی بلدم!
اما به تو که می رسم
هیچ کدامشان یادم نیست
جز
دوستت دارم!

#معصومه_صابر

میخندم . . .
دیگر تب هم ندارم . . .
داغ هم نیستم . . .
دیگر به یاد تو هم نیستم . . .
سرد سرد شده ام . . .
کسی چه میداند شاید دق کرده ام . . .
::

از تمامی رودهائی که به چشم دیده ام

رودخانه تویی

از سراسر جاده هایی که عبور کرده ام

جاده تویی

چرا که هیچ رودخانه ای از دور غرقم نکرد

چرا که هیچ جاده ندیده ام

نرفته در آفاقش گم شوم


شمس لنگرودی

تو را به ترانه‌ها بخشیدم

به صدای موسیقی

به سکوت شکوفه‌ها

که به میوه بدل می‌شوند

و از دستم می‌چینند

ترا به ترانه‌ها بخشیدم

با من نمان

عمر هیچ درختی ابدی نیست

باید به جدایی از زندگی عادت کرد


شمس لنگرودی

ما اهل تماشاییم
فرقی نمی کند مردی بر دار زندگی را برقصد
یا زنی آزادی اش را گریه کند
و سر پرچم صلحی، پرش چیده شود.
ما فقط نظاره ایم
تندیس های فرو پا در سینه ی خاک.
ما می نگریم
بی آن که دندان ها
ظلم را بدرند
بی آن که چشم ها
به خود بیایند
ما
شکستن شاخه ای را می بینیم
که پیش تر میوه هایش را
تا در و پنجره مان آورده
ما همینیم
شب دلانی که
نور را
کور می خوانند.
سایه هایی که دم آفتاب می ایستند
و غروبش را دم نمی زنند.

رسول ادهمی

آدمی که منتظر است ؛
هیچ نشانه ای ندارد ....
هیچ نشانه ی خاصی ندارد فقط ....
با هر صدایی برمی گردد

خدارو چه دیدی شاید با تو باشم، شاید با نگاهت از این غم رهاشم، خدارو چه دیدی شاید قصه رد شد دلم راهو رسم این عشقو بلد شد، هنوز بی قرارم به یاد نگاهت نشسته ام تو بارون بازم چشم به راهت، خدارو چه دیدی تو شاید بمونی، شاید قصه هامو تو چشمام بخونی، خدارو چه دیدی شاید دل سپردی، شاید عشقمونو تو از یاد نبردی، هنوزم بی قرارم به یاد نگاهت، نشسته ام تو بارون بازم چشم به راهت