نسبت عشق به من نسبت جان است به تن

تو بگو من به تو محتاج ترم یا تو به من

زنده‌ام بی تو همین قدر که دارم نفسی
از جدایی نتوان گفت به جز آه سخن…

"فاضل نظری"

فالی از دفتر حافظ که برای دل تو

زدم و آن غزل ناب که خواندم خوش بود


گر چه با ساعت من ثانیه ها بیش نبود

ساعتی را که کنارت گذراندم خوش بود

حسین منزوی

اینــــ بـــــار ڪــــہ آمــــدے دستــانتــ را روے قلبمـــ بـــگـذار

تـــــا بفهمــے اینــــ دلــــ …

بــــا دیــــد نــــ تــــــــو نــمــے تــپـــد…

مــے لـــــــرزد …

مامانم زنگ زده مغازه می‌گه :داداشت اونجاس هنوز؟

میگم :نه چن دقیقه پیش رفت.

میگه :یعنی کلاً رفت؟!

گفتم :نه هنوز نصفش اینجاست!

سکوت کن هنگامی که نمیدانی چه بگویی ؛ چه پاسخی دهی ؛ ویا چطور بگویی ؛ فقط سکوت کن.
گاهی نگفتن شیرین تر از گفتن سخنان آشفته است ؛ که در لحظه تو را سبک میکند …. در آن لحظه سکوت کن.
یک وقتهایی سعی کن چشمهایت را ببندی بر حرفهای نیش دار ؛ و به زبانت اجازه دهی سکوت را تمرین کند.
دقیقه هایی که حس انفجار در سلولهایت تو را از درون میخورد ؛ سکوت را تجربه کن ؛ تا ذهنت با قلبت مشورت کند و تصمیمی درست بگیرد .
یک وقتهایی ” سکوت ” پاسخ همه دردهاست.

در فولكلور آلمان ، قصه ای هست كه این چنین بیان می شود :


مردی صبح از خواب بیدار شد و دید تبرش ناپدید شده . شك كرد

كه همسایه اش آن را دزدیده باشد ، برای همین ، تمام روز اور ا

زیرنظر گرفت.متوجه شد كه همسایه اش در دزدی مهارت دارد ،

مثل یك دزد راه می رود ، مثل دزدی كه می خواهد چیزی را

پنهانكند ،پچ پچ می كند ،آن قدر از شكش مطمئن شد كه تصمیم

گرفت به خانه برگردد ، لباسش را عوض كند ،نزد قاضی برود و

شكایت کند.اما همین كه وارد خانه شد ، تبرش را پیدا كرد . زنش

آنرا جابهجا كرده بود.

مرد از خانه بیرون رفت و دوباره همسایه اش را زیر نظر گرفت و

دریافت كه او مثل یك آدم شریف راه می رود ، حرف می زند ، و

رفتار می كند!


پائولو کوئیلو

لحظه ­ي دیدار نزدیک است.

باز من دیوانه ­ام، مستم.

باز می­ لرزد، دلم، دستم.

باز گویی در جهان دیگری هستم.

های! نخراشی به غفلت گونه ­ام را، تیغ!

های، نپریشی صفای زلفکم را، دست!

و آبرویم را نریزی، دل!

- ای نخورده مست

لحظه­ي دیدار نزدیک است.

مهدی اخوان ثالث

به کجا چنین شتابان ؟
گون از نسیم پرسید
دل من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان ؟
همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم
به کجا چنین شتابان ؟
به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم
سفرت به خیر !‌ اما تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلام ما را!

شفیعی کدکنی

دست به دست مدعی شانه به شانه می روی
آه که با رقیب من جانب خانه می روی
بی خبر از کنار من ای نفس سپیده دم
گرم تر از شراره ی آه شبانه می روی
من به زبان اشک خود می دهمت سلام و تو
بر سر آتش دلم همچو زبانه می روی
در نگه نیاز من موج امید ها تویی
وه که چه مست و بی خبر سوی کرانه می روی
گردش جام چشم تو هیچ به کام ما نشد
تا به مراد مدعی همچو زمانه می روی
حال که داستان من بهر تو شد فسانه ای
باز بگو به خواب خوش با چه فسانه می روی؟

شفیعی کدکنی

دنگ..،دنگ..
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ.
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من...
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت ، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز...

سهراب سپهری