سخنی از لویی پاستور:
در
هر حرفه ای که هستید نه اجازه دهید که به بدبینی های حاصل آلوده شوید و نه
بگذارید که بعضی لحظات تاسف بار که برای هر ملتی پیش می آید شما را به یاس
و نا امیدی بکشاند. در آرامش حاکم، بر آزمایشگاه ها و کتابخانه هایتان
زندگی کنید. نخست از خود بپرسید: « برای یادگیری و خودآموزی چه کرده ام؟»
سپس همچنان که پیش تر می روید، بپرسید: «من برای کشورم چه کرده ام؟» و این
پرسش را آنقدر ادامه دهید تا به این احساس شادی بخش و هیجان انگیز برسید که
«شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته اید.» اما هر پاداشی که
زندگی به تلاش هایمان بدهد یا ندهد، هنگامی که به پایان تلاش هایمان نزدیک
می شویم هر کداممان باید حق آن را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم: «من
آنچه در توان داشته ام انجام داده ام.»