نوای نینوا را دوست دارم

صدای آشنا را دوست دارم

اگر جام بلا از چشم یار است

من این جام بلا را دوست دارم

دعا یعنی تکلّم با خداوند

تکلّم با خدا را دوست دارم

اگر چه خارم و از خار کمتر

گل باغ وفا را دوست دارم

محبّت را عجب، حال و هوایی ست

من این حال و هوا را دوست دارم

نمی دانم کی ام آن قدر دانم

علیّ مرتضی را دوست دارم

خدا می داند، ای آل محمّد!

که من تنها شما را دوست دارم

چو ممزوج است با عطر حسینی

نسیم نینوا را دوست دارم ..... التماس دعا

سرما اگر غلاف کند تازیانه را

غرق شکوفه می کنی ای عشـق ، خانه را

‌ از چشمِ تو و کعبه و سجاده نوشتم
از سوز جدایی و غم و باده نوشتم

هر وقت نبودی و به در ماند نگاهم
حافظ شدم و یک غزل ساده نوشتم

به سرت گر همه عالم به سرم جمع شوند

نتوان برد هوای تو برون از سر من ...

تنفس شروع زندگیست
عشق قسمتی از زندگیست
اما دوست خوب قلب زندگیست !

برای صبح شدن
نه به خورشید نیاز است
نه خنده های باد ؛

چشم هایت را که باز کنی،
موهایت که پریشان بشود،
زندگی
عاشقانه طلوع خواهد کرد...!

نوبهار آمد و از سبزه زمين زيبا شد
بوستان بار دگر دلکش و روح افزا شد
سبزه روييد و چمن سبز شد و غنچه شکفت
باغ يک پارچه آتشکده از گلها شد
بوی گل آورد از طرف چمن باد بهار
موسم گردش دشت و دمن و صحرا شد

دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت
نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت
به خدا که پرده از روی چو آتشت برافکن
که به اتفاق بینی دل عالمی پسندت

دوریـــــــــــــــــــــــــــ
لطیف ترین غم دنیاست
وقتی دور میمانی از آنکه دوستش داری
دل چون تکه پارچه ی جامانده
برسیم خاردار روزگارمیشود
که حتی نوازش نسیم
هم پاره اش میکند

به سرت گر همه عالم به سرم جمع شوند

نتوان برد هوای تو برون از سر من ...