خیره به سر چرا شدی؟ درد سرم
خیره به سرچرا شدی؟
درد سرم
زیاد شده
روز و شبم
سیاه شده
خاک شدم
ز دست تو
خنده شدی
ز کار خود
کیش نکن
به مهر خویش
صاحب کل
ناظر است
کا اکبر
چرا شدی؟
درد سرم
زیاد شده
روز و شبم
سیاه شده
خاک شدم
ز دست تو
خنده شدی
ز کار خود
کیش نکن
به مهر خویش
صاحب کل
ناظر است
کا اکبر
خیره به سر چرا شدی؟ درد سرم
خیره به سرچرا شدی؟
درد سرم
زیاد شده
روز و شبم
سیاه شده
خاک شدم
ز دست تو
خنده شدی
ز کار خود
کیش نکن
به مهر خویش
صاحب کل
ناظر است
کا اکبر
خیره به سر چرا شدی؟ درد سرم
خیره به سرچرا شدی؟
درد سرم
زیاد شده
روز و شبم
سیاه شده
خاک شدم
ز دست تو
خنده شدی
ز کار خود
کیش نکن
به مهر خویش
صاحب کل
ناظر است
کا اکبر
خیره به سر چرا شدی؟ درد سرم
خیره به سرچرا شدی؟
درد سرم
زیاد شده
روز و شبم
سیاه شده
خاک شدم
ز دست تو
خنده شدی
ز کار خود
کیش نکن
به مهر خویش
صاحب کل
ناظر است
کا اکبر
در پی بهار بودم به دلم پاییز شد
در پی بهار بودمبه دلم پاییز شد
گر پی صفا روم
به جفا زود رسم
چه بخواهم
چه نخواهم
در پی سرشت روم
تو بدادم رس
که منم بی حاصل !
کا اکبر
رها نکن ز دست خود دل شکسته
رها نکنز دست خود
دل شکسته
دست من
صذا نکن
ز هر صدا
دل شکسته
بی صدا
بها نده
ز هر بهار
رهاکنم
به کدخدا
کا اکبر
رها نکن ز دست خود دل
رها نکنز دست خود
دل شکسته
دست من
صذا نکن
ز هر صدا
دل شکسته
بی صدا
بها نده
ز هر بهار
رهاکنم
به کدخدا
کا اکبر
رها نکن ز دست خود دل
رها نکنز دست خود
دل شکسته
دست من
صذا نکن
ز هر صدا
دل شکسته
بی صدا
بها نده
ز هر بهار
رهاکنم
به کدخدا
کا اکبر
رها نکن ز دست خود دل
رها نکنز دست خود
دل شکسته
دست من
صذا نکن
ز هر صدا
دل شکسته
بی صدا
بها نده
ز هر بهار
رهاکنم
به کدخدا
کا اکبر
از تو خبر نیست چرا؟ چاره به
از تو خبر نیستچرا؟
چاره به اهم
بی تو
ز هر بهانه
زول زده
در ماه
بی تو
غباری
مانده به چشمم
بی تو
ابایی نیست
ز مردن
کا اکبر
