دلبری ممنوعه در من، حکم‌رانی می‌کند هر نبودش، _سخت_ قلبم
دلبری ممنوعه در من، حکم‌رانی میکندهر نبودش، _سخت_ قلبم را روانی می‌کند
امپراطور دلم شد، چشم‌های ظالمش
آه...! از وقتی که او هم دل‌گرانی می‌کند
شرم‌بر یلدای شبهایی‌که دور از چشم خود
زندگی را...مرگ را... هر لحظه آنی می‌کند
خوب می‌دانم،، سرانجامی ندارد عشق او
دلخوش از اینم، که گهگاهی جوانی می‌کند
آنقدر در لمس چشمانش خساست کرده که
حتم دارم...! او مرا هم اصفهانی می‌کند
زورق بشکسته‌ی من، دل به دریایش زده
با امیدی که نگارش، بادبانی می‌کند
منکه خود ققنوسی از دلدادگی ها با غمم
مانده‌ام او کِی مرا آتش فشانی می‌کند؟
قهوه‌ی‌قاجار چشمش،عاقبت تقدیر کیست
جز منی که هی برایش، لن‌ترانی می‌کند
در کدامین مصرع این شعر پنهانش کنم؟
'عشق'، کِی ما را فدای این نهانی می‌کند؟
#علی_سلطانی_نژاد
2026 پست