با سوره دل اگر خدا را خواندی

.
با سوره دل
اگر خدا را خواندی

حمد و فلق و
نعره مستانه یکی ست

هر چه از من دور می گردی ، به من نزدیک

سروده و با صدای علی احمدی (بابک حادثه )

هر چه از من دور می گردی ، به من نزدیک تر
تلخی دُشنام تو ، از شهد گل شیرین تر

کُن مرا محروم از بوسیدنت ، ای مَه لَقا
هر چه نازت بیش ، میل و اشتیاقم بیشتر

تا هر اندازه مرا ناکام از رویت کنی
چون کَنِه در جستجویت می شوم من ، خیره تر

بی حیا را آبرو بردن ، نمی باشد ثمر
سَر بِجُنبان و ببین ، مجنون خود را پرده در

من ، ز داغ شوخ چشمی های تو افسون شدم
لعن و نفرین و طلسم دشمنان شد بی اثر

خشم تو افزون کند زیبایی رخساره ات
کُن دو چندان خشم خود ، تا من شوم دیوانه تر

عشق و کین ، بوسه و یا سیلی چه فرقی میکند
در دو صورت ، فرصت دیدار تو آید ثمر

هی به من گویی ببین و گوش کن اندرز من
تا نگاهم بر تو افتد می شوم من کور و کر

ناز کم کن بی وفا ، آغوش خود را کُن فراخ
خاک پایت سرمه چشمم ، کمی آهسته تر

بوسه ای یا خنده ای یا اینکه بر من کُن غَضَب
یا بکش یا چاره ای بِنمای این ، آسیمه سر

دست بردار از لجاجت نیست چون من مَسخ تو
منصرف گشتن نباشد کار این خونین جگر


قسمتی از مثنوی خداوند عشق سروده : بابک حادثه

بی حرکت 134 دست هایم را می شویم

بی حرکت 134

دست هایم را می شویم

تو نیز

چشم هایت را بشوی

بگذار باران

دلیلی برای ماندن داشته باشد .


مازیار

بگذار بخوانم ، زخمی را که بر دل نشسته است

بگذار بخوانم ، زخمی را که بر دل نشسته است ..
بنظر کوچک اما بدون شکل ..
هزار حرف درونش پنهان است ..
زخم هایی کوچک ، افعالی بزرگ به همراه دارد ...
ندیدن و نشنیدن ، هزار معنا دارد ...
چقدر سخت است نفهمیدن و با نفهمی زندگی کردن ...
نگران نباش تو را نمی گویم ..
خودم را میگویم که باید با نفهمی زندگی کنم ..
نفهمیدن خود... ..
لیلا.......


بسیار سخت است با نفهمی خود زندگی کردن ، اما درد ان است که نفهمان حکم کنند بر زندگی ما ....

❤️

همیشه حسرتی و من همیشه آه می کشم سر

همیشه حسرتی و من
همیشه آه می کشم
سر چشمهء آب حیات!
سرریز شو بر عطشم

تو دور از منی و من
به گریه تکیه می کنم
به این دو چشم منتظر
سراب هدیه می کنم

شبانه های بی کسی
بهانه می کنم تو را
دستم نمی رسد به تو
ترانه می کنم تو را

درون این ترانه ها
تو را به خانه برده ام
از لب ِ تاکستان تو
شراب ناب خورده ام

در پس پرده نه! تورا
به روی صحنه دیده ام
از پس چادرت نه من
تو را برهنه دیده ام

به سوی تو قبله ی من!
نماز به جا آورده ام
تو را فقط نخوانده ام
تو را سلوک کرده ام

درون این ترانه ها
چه عاشقانه با منی
در این جهان تلخ نه
تو در ترانه با منی

افسوس که حقیقت این
ترانه های گفته نیست
خواب دو چَشم خواب ِ دل است
افسوس! دل ما خفته نیست

من آرزویم دیدن است!
به من اجازه می دهی؟
دم مسیحایی خود
به این جنازه می دهی؟

عمر مرا حساب کن
فرصت من زیاد نیست
در لحظه من را بطلب
به عمُر اعتماد نیست

منتظرم ، منتظر ِ
جهان ِ بی فاصلگی
خسته ام از خسته ام از
این همه بی حوصله گی

تو همچنان دوری و من
به گریه تکیه می کنم
به گردن ِ خم شده ام
طناب هدیه می کنم


#علی_ارجی

مثل قصه های هزار و یکشب گیس

مثل قصه های هزار و یکشب

گیس هایمان را با قصه ای بافته ایم

بدور از غصه ها

با سرانگشتان احساسمان

آن سوی پنجره

هر روز آفتاب ، طلوعش را

در قلبهایمان آغاز می کند

و غروبش ، سرمه چشمانمان می شود

کسی امتداد نگاهش را به افق دیدگانمان بخشیده

و دستی که روی شانه هایت حس میکنی

دستی ست که هیچگاه تنهایت نمی گذارد

قصه به پایان نمی رسد

این تازه آغاز قصه ی ماست....


دیبـــا

@diba20 تقدیم به دیبای عزیزم

@diba20
تقدیم به دیبای عزیزم

وسوسه در باد . وسوسه ام میکند ، به هر

وسوسه در باد ..
وسوسه ام میکند ، به هر سو میکشاند مرا ..
این باد لعنتی ..
خصلتی عجیبی دارد ، بدنبال لحظه های بودن است ..
گاهی با من ، گاهی باتو ..
به ایستایی باور ندارد و کارش گذر است ..
گذر کردن ، گاهی از خاطرات ، گاهی در ساختن خاطره دیگر ..
ایستاده ام ..
چون کوه ..
تو خواستی برو ، من می مانم در هویتم ..

لیلا......


باید ایستاد ، باید وسوسه باد نشد ، باید اشتی کرد با خود و باید ماند در کنار هم ... ممنونم از ماندن شما در این همراهی .............

بانو دیبا عزیز...

دنبال تسبیح شاه مقصود پدرم میگردم تا بدور

دنبال تسبیح شاه مقصود پدرم میگردم

تا بدور نام زیبایش بگردم

سحر ، دعایش را در جانم ریخته

سی روز در راه ست

تا من دعا کنم

و او اجابت

شاید باز هم شجریان بخواند یا ذبیحی

ربنا در دلم

وضوی عشقش در جانم

میدانم با نگاهش باز هم برای من

خدایی میکند


درود بر مدیر محترم و دوستان ارجمندم

تقدیم به شما.....ارادتمند دیبا گرامی