والاترین چیز در دنیا این است که بدانی
این است که بدانی
چگونه متعلق به خودت باشی...
پرندگانی که در قفس به دنیا می آیند ,
تصور میکنند که پرواز
یک بیماری است.
@diba20 برگرد ای بهار که در باغ‌های شهر
برگرد ای بهار
که در باغ‌های شهر
جای سرود شادی و بانگ ترانه نیست
جز عقده‌های بسته یک رنج دیرپای
بر شاخه‌های خشک درختان
جوانه نیست
______________
جاتون خالیه دیباجان❤
روی سنگ فرش عادت آفتاب مهر ، پهن
آفتاب مهر ، پهن است
قدمتی پشت گام هایم مانده
کنار حوضی که هنوز ، آرزو نشده
و خواب ماهی قرمز را می بیند
و فراموش کرده ...................ماهی را سالهاست
به دریا سپرده ایم
دیبا
اگر عشق در زندگی ات باشد… جای خالی خیلی چیزها
جای خالی خیلی چیزها برایت پُر می‌شود…
اما اگر عشق نباشد…
مهم نیست در زندگی ات چه چیزهایی داشته باشی…
هرچه داشته باشی باز هم چیزی کم داری…
.
خدا رو شاکرم بخاطر عشقی که در لحظه لحظه‌ی زندگیم جاریه…
و از خدا ممنونم که نگاه مهربونشو هیچ وقت از من و زندگیم دریغ نکرد و همیشه کنارم بوده…
بهترینای دنیا قطعاً در مُشت منه..
بهترین دوست ها ....
بهترین همکاران ...
بهترین خانواده ..
بهترین خدا...
تولدم کنارِ بهترینای زندگیم مبارک…
@diba20 🌺🌹🌺🌹🍃 لا به لای گل سرخ
لا به لای گل سرخ
در میان کوچه ی سبز خیال
شادیت حس قشنگیست
ڪه من میطلبم، ای دوست
وقتی به مشهد سفر می کنید می توانید در کنار زیارت
جاذبه ای متفاوت در شهر مشهد است.
یکی از نمونه هایی است که در ساخت آن از معماری روسی الگوبرداری شده است.
برنده جایزه حفظ و نگهداری سال 2016 از سوی یونسکو شده است.
بد نیست بدانید که خانه داروغه اولین جایی بود که در شهر مشهد صاحب حمام خصوصی شد. از دیگر فضاهای جالب توجه این مجموعه می توان به نانوایی و سرداب اشاره کرد. در کوچه داروغه، دو خانه تاریخی دیگر نیز وجود دارند که گفته می شود در گذشته به همراه خانه داروغه مجموعه را شکل می دادند و به هم راه داشتند.
فاطمه مهتاب بانوی عزیزم زادروزتان مبارک
زادروزتان مبارک...
┄┄┅┅✿❀
@fatemehmahtab
پشت پنجره ی اتاقی که از آن من نیست
تقویم خاک خورده ام را ورق میزنم
از فصلهایی که قرار بود وصلمان باشند
و بی محابا از بین من و تو عبور کردند
گاهی شکوفه بر سرم ریختند
گاهی سیب، در دامانم گذاشتند
گاهی برگ های زرد و نارنجی را بر شاخسار درخت
صنوبر باغی که همیشه در خواب میدیدم ، می آویختند
و گاهی مثل آدم برفی ، دلشان برای ما آب میشد
پشت همین پنجره ، خیره به جاده نشسته ام
تا رفتنت را با ابر پر از بغضم ، بدرقه کنم
آغوشت را به یاد بسپارم
شانه ای که به نامم زده بودی
برگشت دهم به خاطره
و دوستت دارم را در پستوی خانه ، پنهان کنم
و نامت را
تو بگو با نامت که در قلبم حک کرده ای چه کنم؟
دیبا
