شهادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام* علی
شهادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام*علی بن عاصم کوفی می‌گوید: من مردی نابینا بودم و روزی به محضر مولایم امام عسکری (علیه السلام ) شرفیاب شدم در حالی که مولایم به گرمی از من استقبال کرد . در این حال در قلب خود آرزو می‌کردم که ای کاش چشمان من بینا بود تا جمال مولای خود را رویت کنم . ناگاه امام عسکری به من فرمود : نزدیک بیا . پس نزدیک امام رفتم و دستان امام را بر روی چشمان خود حس کردم ، ناگاه چشمان خود را بینا یافتم و شروع به بوسیدن دست مولای خود کردم و خدمت مولایم عرض کردم : مولای من ، من مردی ضعیف و ناتوان از کمک کردن و یاری به شما هستم ولی تنها کاری که میکنم این است که در خلوت های خود ، بسیار بر دشمنان شما لعن و نفرین میکنم ، آیا این عمل من سودی به حال من دارد؟
امام عسکری علیه السلام فرمودند: جد ما رسول خدا فرموده است : هرکس که از یاری کردن ما ناتوان است ولی در خلوت های خود بر دشمنان ما لعنت می‌کند ، خداوند صدای او را در آسمان‌ها و بین فرشتگان منتشر می‌کند و ملائکه الهی لعنت می‌کنند هرکس را که لعنت بر دشمنان ما نمی‌کند ، آن نگاه فرشتگان برای این شخص از خدا طلب آمرزش می کنند و خواهان درود خدا بر این عبد می‌شوند ، آنگاه خداوند در جواب آنان می‌فرماید : ای فرشتگان من ، دعای شما در حق این بنده ام را مستجاب کردم و درود و صلوات خود را بر روح این عبد نازل نمودم و او را از برگزیدگان بندگانم قرار دادم.
با سلام و عرض تسلیت شهادت مظلومانه امام حسن عسکری (علیه السلام ) خدمت یگانه فرزندش حضرت ولی عصر (ارواحنافداه )؛ انشاالله در پرتو لعن و تبری ما از دشمنان اهل بیت ، چشمان نابینای از دیدن فرزندش را به جمال زیبای ایشان، روشن فرماید.
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک
rmoradi1360 رضامرادي _PARISA_ پَـرےݫآد•••❤ shabroo_20 ✿Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄ƷHas_T✿Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ
__PARISA__ پَـرےݫآد•••❤
shabroo_20 ✿Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄ƷHas_T✿Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ
تولدت تون مبارک
ای خلایق بنویسید به سنگ لحدم من فقط
ای خلایق بنویسید به سنگ لحدممن فقط عشق حسین ابن علی را بلدم
ننویسید که او نوکر بد عهدی بود
بنویسید که او منتظر مهدی بود
عزاداریتان قبول ربیع مبارک التماس دعا
پایان یافتن ماه صفر و فرا رسیدن ماه شریف و پر
«ربیع الاول» را به امام زمان(عج) و شما دوستان عزیز
تبریک و تهنیت عرض می کنم
فضیلت واعمال شب و روز اول ربیع الاول و خروج از
ماه ربیع الاول به معنای بهار اول، از ماه های مبارکی است که هر روز و یا شب آن پر فضیلت است. این ماه به جهت وقایعی که در آن رخ داده است اهمیت بسیاری برای مسلمانان دارد، در این ماه وجود مقدس پیامبر اکرم (ص) و امام صادق (ع) ولایت یافتند. ولایت پیامبر اکرم خود سرآغاز تمام برکاتی است که خداوند متعال برای آحاد بشریت مقدّر فرمود. یکی از اتفاقات این ماه، "لیله المبیت" است که در نخستین شب از ماه ربیع الاول رخداد. در این شب پیامبر با گریختن از گزند دشمنان به مکه هجرت کرد و حضرت علی (ع) در بستر پیامبر خوابید.
آسمان است و خسوف قمرش معلوم است غربت
آسمان است و خسوف قمرش معلوم استغربت بی حد او از سفرش معلوم است
کوله بار سفر آخرتش را بسته
از مناجات و نماز سحرش معلوم است
موی آشفته و اوضاع به هم ریخته اش
با عبایی که کشیده به سرش معلوم است
دو قدم راه نرفته چقدر می افتد
ناتوان بودنش از زخم پرش معلوم است
به زمین خوردن او ارثیه ی مادری است
درد پیچیده به پهلوش اثرش معلوم است
وسط حجره ی در بسته به خود می پیچد
اثر زهر به روی جگرش معلوم است
خواهرش نیست ببیند چه سرش آمده است
ولی از حالت بغض پسرش معلوم است
لب او سرخ شد اما به خدا چوب نخورد
مجلس شام به چشمان ترش معلوم است
روی خاک است ولی زیر سم اسب نرفت
روضه ی عصر دهم در نظرش معلوم است
نعل ها بود که محکم روی پیکر می رفت
یک نفر در طلب جایزه با سر می رفت