در خلوت روشن با تو گريسته ام براي خاطر زندگان؛
براي خاطر زندگان؛
و در گورستان تاريک با تو خوانده ام
زيباترين سرود ها را
و تُرا که مردگان اين سال
عاشق ترين زندگان بوده اند.
براي خاطر زندگان؛
و در گورستان تاريک با تو خوانده ام
زيباترين سرود ها را
و تُرا که مردگان اين سال
عاشق ترين زندگان بوده اند.
عزیزم قلب من رو به تو پرواز میکند مرا ببخش!
از این جرم بزرگ که دوستی است و جنایتها به مکافات آن رخ میدهد چشم بپوشان.
اگر به تو «عزیزم» خطاب کرده ام، تعجب نکن.
خیلی ها هستند که با قلبشان مثل آب یا آتش رفتار میکنند.
عارضات زمان، آنها را نمیگذارد که از قلبشان اطاعت داشته باشند، و هر اراده ی طبیعی را در خودشان خاموش میسازند.
اما من غیر از آنها و همه ی مردم هستم. هر چه تصادف و سرنوشت و طبیعت به من داده، به قلبم بخشیده ام. و حالا میخواهم قلب سمج و ناشناس خود را از انزوای خود به طرف تو پرتاب کنم، و این خیال، مدتها است که ذهن مرا تسخیر کرده است.
میخواهم رنگ سرخی شده، روی گونه های تو جا بگیرم، یا رنگ سیاهی شده، روی زلف تو بنشینم. من یک کوه نشین غیر اهلی، یک نویسنده ی گمنام هستم، که همه چیز من با دیگران مخالف و تمام اراده ی من با خیال دهقانی تو، که بره و مرغ نگاهداری میکنید متناسب است، بزرگتر از تصور تو و بهتر از احساس مردم هستم،
به تو خواهم گفت چه طور، اما هیهات که بخت من و بیگانگی من با دنیا، امید نوازش تو را به من نمیدهد،
آن جا در اعماق تاریکی وحشتناک خیال و گذشته است که من سرنوشت نامساعد خود را تماشا میکنم
دوست کوه نشین تو نیما...
نامه های عاشقانه نیما یوشیج
__________________________
13دی ماه
سالروز درگذشت نیما یوشیج
پدر شعر نو فارسی
روحش شاد و یادش گرامی
نباید اجازه دهیم به بارانی مبدل بشویم که بی صدا و
نباید اجازه دهیم به تکه ابری وامانده ، تیره و بی بار مبدل بشویم . شکوه و عظمت آسمانی که ابرهای پر تپشش ، درهم تنیده به پیش می روند ، به غرشش وابسته است.
#لیلا
انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یک روز آن
نمایان شدند
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ‌های تازه که در شهوت نسیم نفس می‌زدند
فروغ_جان
_____________
تولد بانوی ، واژگان خاص مبارک!
جسورترین زن ایرانی که بدون هیچ نگرانی واسترسی با گامهای محکم و استوار و عزمی راسخ و با دلی سرشار از پاکی و عشق ، قدم به محل اقامت جذامیان گذاشت و با آنها همدل و همزبان شد !!! و ساعتها به درددلشان گوش داد و متاثر شد!!! با آنها غذا خورد و به کاغذهای سفید دفترش پناه برد !!!و غمهایش را با اشک و در نهایت صداقت نوشت ،خانه سیاه ....
که بی شک هنوز هم نمیشود شاهد چنین شجاعت و جسارتی بود!! زنی در آستانه فصلی سرد !!باروحی عاشق و رها از هر قید و شرط !!! با واژگانی نو از فرهنگ لغات انسانیت !فروغ زنی از تبار شجاعان بی مرز ! جاودانه بی تکرار سرزمینمان ! افتخاری برای جهان شعر و ادب !! و انقلابی در زایش عبارتهای بی بدیل !! تولدی دیگر با افتخاری بزرگ در جامعه جهانی شعر و ادبیات!! و ناگاه !! ندانستیم روز بود یا شب !؟ گرچه خودش گفته بود : روز یاشب !!! نه غروبی ابدیست !!! و در واپسین لحظه انوار مانده در امتداد خط افق بر دیوار کوچه های خالی و بی کسی ، زمزمه ای شنیده میشد که : سبز خواهم شد !فروغ تابناک عرصه شعر و هنر این خاک!! پری دریایی کوچک ما !
***************
نگاه کن
تو می‌دمی و آفتاب می‌شود.
"زادروزت خجسته،
یاد و نامت جاودانه باد فروغ عزیز"♥️
ناله مکن چون نی . . .
امشب ساز دلم غم می نوازد
سه تار خاک خورده ام را بر می دارم
گوشه ی همین اتاق تاریک و نمور
رو به تنهایی ام
سرانگشتان خسته ام را با بی حوصلگی تمام به حرکت وا می دارم
به ناگاه . . .
سه تارم چشم باز می کند
با همان لبخند عاشقانه ی همیشگی
دستی به سر و رویم می کشد
غبار غم از چهره ی پر دردم می زداید
پیشانی ام را می بوسد
و مرا
واژه هایم را
و احساسات شاعرانه ام را
مستانه در آغوش می کشد
امشب بی پروایم . . . چنان تنهایی ام را
چنان تنهایی ام را به آغوش کشیده ام
که صدای زجه هایش
خلوت و سکوت شبانه ی اتاقم را در هم شکسته
چه عشقبازی ها که نمی کند
با خاطراتم
لب بر لب سکوت
دست در دست تنهایی
آغوش گشوده این لا مذهب
و مرا یارای دلبری های او نیست . . .
می ترسم
نگاه پر هوسش را تاب نیاورم .
کام می خواهد این خاطرات
از من شبگرد تنها
بگو چه کنم ؟!
دل بدهم یا ندهم ؟!
بر نگه پر هوسش .
بیخیال
جدی نگیر هذیان شبانه ی مجنونی عاشق پیشه را
دیگر از رقص واژه هایم خبری نیست
بیا
آری با توام ای تنهایی
بیا
کامت را بگیر و برو
کو مرحمی ؟! که لمس کند احساس خسته
کو مرحمی ؟!که لمس کند احساس خسته ام را
کو دستی ؟!
که پاک کند اشک های ندیده ام را
باور کن خدا هم غصه دار دردهای من است
وقتی . . .
خاطراتم مرا مرور می کنند
هیس !
نکند حرفی بزنی
و سکوتم را به چالش
هیس !
امشب از فرط تنهایی
برای آغوشم خوابی دیده ام
..
در خلوت من احساسی است به وسعت عاشقانه
در خلوت من احساسی استبه وسعت عاشقانه های ناتمام
گاهی طفل غنوده ی دلم را تنگ در آغوش می گیرم
و سوار بر بال رویاهایم
دیوان عشقم را ورق می زنم
صفحه به صفحه
فصل به فصل
با قطره اشکی که بی اختیار چکه می کند
چشمهایم را می بندم
عطر اردیبهشت را نفس می کشم
بغض دارم اما . . .
ساکت و آرام
قدم هایم را بر خاک می سایم
آری
در خلوت من احساسی است
..
چشمهایم را می بندم خودم را تنگ در
خودم را تنگ در آغوش می گیرم
و احساسات شاعرانه ام را
یک به یک ، می بوسم
با نفسی عمیق موهای خاطراتم را نوازش می کنم
و می بویم عطر دل انگیز عاشقانه هایم را
...
..
.
چشمهایم را باز می کنم
آنچه می بینم ، تکه های تنهایی خویش است و بغض های شکسته در گلو
خودم و تنهایی مقدسم را تنگ در آغوش می گیرم
و احساسات شاعرانه ام را
یک به یک ، می بوسم
" آرش "
فارس
3722 پست