من از تنهایی لذت می برم درسته که همیشه آدم

من از تنهایی لذت می برم
درسته که همیشه آدم ها دنبال
یه داستان می گردن
تا باهاش کلنجار برن و اینم
می دونم
که خیلی بلند پروازیه که بخوای
تنهایی خوشبخت باشی
اما خب تنهایی خوبیش اینه که
نمیذاره کسی
اصول زندگیت رو خراب کنه
من
به اصول زندگیم و تنهاییم پایبندم
واسه نگه داشتن تنهایی هم
اولین قدم اینه که از کسی خوشت
نیاد
و نذاری کسی بهت نزدیک شه!!

‌ پاییز این سمفونی دلتنگ آدم ها دارد تمام

‌
پاییز این سمفونی دلتنگ آدم ها
دارد تمام میشود
زرد و نارنجی های ِ این روزها را می بینی‌‌
صدای خِش خِش عاشقانه های رو به اتمام را می شنوی ؟
آخرین افسونگری آذر را حِس میکنی

پاییز جان، پیله کرده ام به انتهای خیالت
می خواهم با چتر خیالت
زیر بارانت قدم بزنم
باران بباردُ من با خیالت...
‌بگذریم ...‌‌‌
‌
پاییز جان ! نه در فکر شمردن‌‌
جوجه های آخر پاییزت هستم ،‌
و نه چشم براهِ پایکوبیِ شب یلدا ‌
‌
فقط تو بگو پاییز جان !!‌
دلتگیهایم را درکدام فصل جار بزنم
که بویِ تو را داشته باشد .؟!‌
‌
پاییز جان می دانستی‌
صدای خش خش برگهایت ملودی زندگیست‌‌؟؟‌
‌
اين پاييز َت هم تمام شد
تا يادم نرفته بگم که...
چقدر دلتنگ می شوند برگ های زرد و نارنجی برای لمس تنِ خیسِ زمین..‌
میدانی ، گاهی افتادن
نتیجه یک عشق ِعمیق است..‌
‌
راستی !آذر کوله بارش را بسته..!!
صدای پای زمستان را می شنوی‌
‌

دنيای غم‌انگيز نادرستی داريم خيلی‌ها سهم‌شان را

دنيای غم‌انگيز نادرستی داريم
خيلی‌ها سهم‌شان را
در اشتباهِ يک باور ساده از دست داده‌اند
خيلی‌ها رفته‌اند رو به راهی دور
که نه دريچه‌ای چشم به راه وُ
نه دريايی که پيش رو ...

عبور از اين همه هياهو
دشوار است
معلوم نيست اين قهقه‌ی کدام کباده‌کش کور است
که نمی‌گذارد حتی باد
هق‌هق خاموش زنان سرزمين مرا بشنود
حيف که شاعرم!

چقدر دلم برای سردادن يک شعار ساده
لک زده است:
زنده باد پرندگانی که نيم‌ساعت پيش
از بالای اين باديه
سمت سايه‌های بالادست
نمی‌دانم رفتند يا بازآمدند !

گريه کنيد رويانديدگان جنوبی‌ترين ترانه‌های من!
کسی نيست
کسی نيامده
کسی نمی‌آيد
من اين راز را از مويه‌های مادرم آموخته‌ام...

خسته‌ام کرده‌اند
ديگر از هيچ کسی نخواهم پرسيد:
اين که اين همه خسته
اين که اين همه خودفروش
اين که اين همه نااميد
اين که ...
اين که ...
قرار ما نبود ....

‌در نیزار پرنده‌ای اندوهگین می‌خوانَد گویی چیزی را به

‌در نیزار
پرنده‌ای اندوهگین می‌خوانَد
گویی چیزی را به یاد آورده
که باید
فراموش می‌کرده

خوب میکنی حالم را. خوب مثلِ نشستن زیرِ کرسیِ مادربزرگ،

خوب میکنی حالم را...
خوب مثلِ نشستن زیرِ کرسیِ مادربزرگ، بوییدنِ بهارنارنج و راه رفتن روی برف؛
وابسته‌ات شده‌ام...
مثلِ وابستگیِ چای به قند، ستاره به آسمان و ریشه به خاک؛
بی اختیار دوستت دارم...
مثلِ مُسری بودنِ خمیازه، هوسِ بستنی در تابستان و چُرت زدن با صدای لالایی؛
دلتنگت شده‌ام...
مثلِ دلتنگیِ روز به شب، قله به کوهپایه و بهار به زمستان؛
در قلبم میمانی...
مثل ماندگاریِ روشناییِ خورشید، سیاهیِ شب و آرامشِ آغوش؛
تو را به طراوتِ برگ‌های سبزِ بهاری،
به ملایمتِ وزش بادهایش،
دوستت دارم..

من جمله هایی را که آخر آن ها نقطه

من
جمله هایی را که آخر آن ها نقطه می گذارند، دوست دارم
به نقطه که می رسی انتظار به پایان می رسد
همه چیز تمام می شود
خیالت راحت است
نه دلهره ای نه دغدغه ای
نه نگرانی و نه اضطرابی حتی
خودت می مانی و آخر خط و یک نقطه که تکلیف همه چیز را روشن کرده است
نه بلا تکلیف می مانی که کسی بیاید یا نیاید که بخواهد توضیحی بدهد یا ندهد ،
دلشوره ی اما و اگرش را نداری دیگر..
دل نگران نیستی که هر کس به میل خود ، هر جور که دلش خواست تفسیرش کند و هربار دلت هری بریزد پایین ...
خیالت راحت است هر بار دیگر از سرخط شروع کنی به نقطه که برسی همانجا آخر خط است
بعد از آن نه فلشی ست و نه علامتی که بخواهد به چپ و راست بچرخاندت یا دور خودت تاب ات دهد....
گیج نمی شوی ،
کلاف سردرگمی را نمی مانی ....
نقطه ها روراست اند و بی ریا
یکرنگ اند و صادق....

تو را
مثل نقطه ای که بعد از "دوستت دارم" می گذاری ،
دوست دارم

دستانم . بوی عشق می دهد بوی انار و

دستانم ...
بوی عشق می دهد
بوی انار و خرمالو

آنقدر که کوچه های پائیز را
دست در دست خیالت
قدم میزنم ...

مراقب حرف هایی که نمی‌زنیم باشیم !! گاهی نگفتن بعضی

مراقب حرف هایی که نمی‌زنیم باشیم !!
گاهی نگفتن بعضی از حرف ‌ها
تاوان سنگینی دارد
هم وزن "رفتن"...

لعنتی اند این خیابان ها ؛ وقتی که شب های پاییز

لعنتی اند این خیابان ها ؛ وقتی که شب های پاییز باشد ، از خانه بیرون بزنی و زمان ؛ رأسِ دلتنگی ات بایستد ، دست توی جیبت ببری ، آسمان و ابرها و حال و هوای عاشقانه ی خیابان را ببینی و آه بکشی که چرا آنی که باید ، نیست ؟!
چرا نیست همان کسی که دوست داشتی با او تمام این مسیرِ جانانه را قدم بزنی ، دستانش را بگیری ، با او بخندی و از حالِ خوبِ گنجشک ها و پرستوهای جا مانده از کوچ بگویی ؟ چرا نیست همانی که لابه لای حرف زدن ، عاشقانه نگاهت کند و کنارش احساس امنیت کنی ؟
چه اندازه فقیرند این خیابان ها ، این شهر و این پاییز ، وقتی دلت هوای کسی را کرده ،
کسی که باید باشد ، اما نیست !

#پاییز باشد و کسی نباشد پا به

.
#پاییز باشد و کسی نباشد
پا به پای دلت دیوانگی کند
و شانه به شانه ی بغضت ببارد
دست به دستت
پس کوچه های خیالت را قدم بزند
پاییز باشد و کسی نباشد
تو را به موسیقی باد و باران
به آواز و رقصِ برگها دعوت کند
مقابلت بنشیند ، برایت چایی بریزد
فالِ حافظ بگیرد
و به فالت از ته دل بخندد
پاییز است ...
فکری برای آمدنت نمیکنی ؟🍁