صر؋ جویے ڪن ... !
در گـ؋ـتن " دوستت دارم " بـہ آدمها ...
دلشان را میزند ، دلت را میزنند ، میشڪنند ...
صر؋ جویے ڪن ... !
در گـ؋ـتن " دوستت دارم " بـہ آدمها ...
دلشان را میزند ، دلت را میزنند ، میشڪنند ...
دیدنت باعث دلتنگے من خواهد شد
بعد از هـر آمدنت ، ر؋ـتن اگر هست ، نیـا ...
عاشقانـہ هایم را بعد از ر؋ـتنم میـ؋ـهمے ؛
مثل معرو؋ شدن شعر هاے شاعرے پس از مرگش ...
دوستت دارم
آنقدر ڪـہ مے دانم
اگر این شعر را رها ڪنم
تو را براے دنیا دوبارہ مے سرایم ...
بمانیم ...
بے هیچ وعدہ اے !
وعدہ ے ماندن ڪـہ بدهیم ،
بے شڪ یڪ روز یڪ جایے ترڪم خواهیم ڪرد ...
تلخ است باور نبودن آن ها ڪـہ مے توانستند باشند
و تلخ تر است امروز ، باور آن ها ڪـہ ادعاے ماندن مے ڪنند …
برای کفش گریه میکنه
من ؋ـقط محتاج آن لبخند زیباے توأم ...
لب ؋ـروبستے ز من ، عشقم نگاهے لااقل ...
با تو بودن ، آرزویے تا ابد شاید محال ...
خوش بحال هر ڪسے دلتنگ و بے تابش تویے ...
آمدن که اجازه نمی خواهد
در این دنیای خراب
مرد باش و برای رفتن اجازه بگیر ...
زندگے بـہ تنهایے ناقص است
تا عشق نباشد زندگے تـ؋ـسیر نمے شود ...
