از این رو، نباید مخالفت طالبان با نوروز و جلوگیری آن‌ها از برگزاری آیین‌های نوروزی و خوشی‌های بهاری، شگفت‌انگیز و دور از انتظار باشد. مخالفت با نوروز، تخریب مجسمه‌های بودا در بامیان که یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌های ملی افغانستان بود، سوختاندن مکاتب، جلوگیری از رفتن دختران به مکتب، مخالفت با دانش و فناوری و کشتن معلمان مکاتب و ملاامامان مساجد، حلقه‌های زنجیر یک پروژه‌ی کلانی است که برای نابودسازی میراث‌های فرهنگی و تضعیف دانش و فرهنگ در افغانستان و منطقه به راه انداخته شده است.

افزون بر طالبان، برخی از گروه‌های نوظهور دیگری چون «جمعیت اصلاح» که در چند سال اخیر در کابل و برخی از ولایت‌های دیگرِ افغانستان به فعالیت آغاز کرده اند و از طریق انترنت، مجله، بروشور، اعلامیه‌، مساجد و شعارنویسی بر دیورها، با جشن نوروز به مخالفت برخاسته اند. فعالیت‌های این گروه که برداشت‌های مشابهِ طالبان و القاعده از دین دارند و با عینک همین گروه‌ها به نوروز و سایر ارزش‌های فرهنگی غیرعرب می‌بینند،‌نگرانی‌عمیق فرهنگیان، رسانه‌گران و نویسندگان افغانستان را در پی داشته است.

با توجه به حضور چشم‌گیر و فعالیت‌های گسترده‌ی گروه‌های تندرو عربی در پاکستان و نفوذ کشورهای عربی که حکومت طالبان را به رسمیت‌شناخته بودند در میان مدارس پاکستان و همچنان تلاش عربستان برای ساختن یک مرکز دینی بزرگ در کابل که باعث نگرانی‌ گسترده‌ی مردم شده است، باید در آینده شاهد ظهور گرو‌های دیگری نیز خواهیم بود که نه تنها با نوروز، بلکه با دیگر میراث‌های فرهنگی نیز سرِ ستیز خواهند داشت.

مخالفت افراد و گروه‌های عرب‌زده با نوروز، تنها به افغانستان و پاکستان محدود نمی‌شود؛ در ایران که یکی از کانون‌های بزرگ جشن‌های نوروزی به شمار می‌رود و هر سال، عید نوروز از سوی مقامات عالی‌رتبه وروحانیون طراز اول این کشور تجلیل می‌شود، نیز مخالفت با نوروز در میان افراد و گروه‌های عرب‌‌زده بسیار چشم‌گیر است.

شیخ ابوالقاسم خزعلی عضو پیشین مجلس خبرگان رهبری، شیخ مرتضی مطهری نویسنده و پژوهش‌گر و‌آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید، برخی از چهره‌های برجسته‌ای می‌باشند که به نوروزستیزی معروف شده اند. آیت الله خزعلی گفته است: « مکتب ایرانی یعنی چه؟ کوروش و هخامنش و جشن بزرگ نوروز یعنی چه؟» و «عید نوروز، عید درختان است؛ عید بزرگ ایرانیان باید عید غدیر باشد».

با آن که نوروز در میان اقوام مختلف آسیایی، به ویژه در میان اقوام ساکن در پیرامون کشورهای عربی، تجلیل می‌شود و پس از رسمیت یافتن آن در مجمع سازمان ملل متحد و سازمان علمی‌‌ـ‌فرهنگی آن،‌مرزهای آسیا را نیز درنوردیده، ولی این آیین جهانی، در کشورهای عربی هنوز جای پا باز نکرده است. از میان کشورهای عربی، تنها عراق در این زمینه پیش‌گام بوده و جلال طالبانی رییس جمهوراینکشورکههویتکردیوغیرعربیدارد در مراسم جشن جهانی نوروز، حضور فعالانه داشته است. آقای طالبانی در نخستین جشن جهانی نوروز در تهران درسال۱۳۸۹گفته بود: «جشن نوروز عامل دوستی بین ملت‌هاست…کسانی از نوروز می ترسند که از آزادی ملت‌ها در هراس اند.»