خـــــــدا
” دل ” آلزایمــــــــر نمی گیرد !
بفهمیــد آدمـ ها . .

برای درمان فوری دل پیچه

پوست یک سیب را کامل بکنیدآن را رنده کرده وصبر کنید رنگش قهوه‌ای شود

مصرف این سیب مثل آب روی آتش عمل می‌کندو باعث می‌شود از شر دل‌پیچه خلاص شوید

شب ها قبل از خوابيدن، كمی گلاب به صورت، پيشانی و گيجگاه تان بزنيد

گلاب با خواص آرامبخشی که دارد، شما را به خواب آرامی میبرد وبعلاوه پوست تان را شفاف و لطیف خواهد کرد

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
مرگ من روزی فـــرا خـــواهد رسید

در بهـــــاری روشن از امــواج نـــور

در زمستــــان غبــــار آلــــــود و دور

یـا خـزانی خـالی از فریــــــاد و شور

مرگ من روزی فــــرا خــواهد رسید

روزی از این تلـــخ و شیرین روزهـا

روز پـــوچی همچو روزان دگــــــــر

ســــایه ای ز امروزهـــا ، دیروزهــا

دیدگـــــانم همچو دالان هــــای تــــــار

گـــونه هـــایم همچو مرمر هـای سرد

ناگهــــان خـــوابی مرا خـــواهد ربود

من تهی خــــواهم شد از فریــــاد درد

خـاک می خواند مرا هر دم به خویش

می رسند از ره کـــه در خــــاکم نهند

آه ... شـــــاید عــــاشقـــــانم نیمه شب

گــــل به روی گـــــور غمنــــاکم نهند

بعد من ، نـــــاگه به یک سو می روند

پـــرده هــــــای تیره ی دنیــــــــای من

چشمهـــــای ناشنـــــاسی می خـــــزند

روی کــــــاغذ هـــا و دفترهـــــای من

در اتــــــاق کــــــــوچکم پـــــا می نهد

بعد من ، بــــا یـــــاد من بیگــــــانه ای

در بـــر آئینه می مـــــاند به جــــــــای

تــــــــار موئی ، نقش دستی ، شانه ای

می رهم از خویش و می مانم ز خویش

هر چه بر جا مــــــانده ویران می شود

روح من چــــون بــادبــان قـــــــــایـقی

در افقهـــــا دور و پنهـــــــان می شود

می شتــــــابد از پـی هم بی شکـــــیب

روزهــــا و هفته هـــــــا و ماه هـــــــا

چشم تــــو در انتظــــــــار نــــــامه ای

خیره می مــــاند بــــه چشم راه هــــــا

لیک دیگــــر پیکـــــر سرد مــــــــــرا

می فشـــــارد خاک دامنگیر خــــاک !

بی تو ، دور از ضربه هـــــای قلب تو

قلب من می پوسد آنجــــــا زیر خــاک

بعد هـــــا نــــــام مرا بــــــاران و بــاد

نــــــرم می شویند از رخســــار سنگ

گور من گمنــــــام می مــــــــاند به راه

فارغ از افســـــانه هـــای نــــام و ننگ

دل من ...
دل من همچو درختی ست که بر پیکره اش

هر کسی آمد و با دشنه ی خود چیز نوشت

یک نفر قلب کشید و دگری قطره ی خون

یک نفر نام خوش دلبر خود نیز نوشت

از جراحات دل خسته ی من معلوم است

که نویسنده بــــــر او با قلـــــم تیز نوشت

به درشتی و غضب هر چه که بر دل شده حک

گوئیا بر سر پیشانی من ریز نوشت

آن زمانــــی که شدم سوخته از آتش غــــــــم

عالمـــــــــی هم سخن مصلحت آمیز نوشت

ساده گــــی کردم و اسرار دلــــم افشاء شد

شیخ هم چند خط از توبه و پرهیز نوشت

اینک این پرتو آزرده دل بـــی مــــی و گل

شعر غمگین دلی از گله لبریز نوشت

قاصدک، غم دارم،

غم آوارگی و در به دری،

غم تنهایی و خونین جگری،

قاصدک وای به من، همه از خویش مرا می رانند،

همه دیوانه و دیوانه ترم می خوانند،

مادر من غم هاست،

مهد و گهواره من ماتم هاست،

قاصدک دریابم! روح من عصیان زده و طوفانیست،

آسمان نگهم بارانیست.

قاصدک، غم دارم،

غم به اندازه ی سنگینی عالم دارم.

قاصدک غم دارم،

غم من صحرا هاست،

افق تیره او نا پیداست.

قاصدک، دیگر از این پس منم وتنهایی،

و به تنهایی خود در هوس عیسایی،

و به عیسایی خود، منتظر معجزه ای غوغایی.

قاصدک، زشتم من، زشت چون چهره سنگ خارا،

زشت مانند زال دنیا.

قاصدک حال گریزش دارم،

می گریزم به جهانی که در آن پستی نیست،

پستی و مستی نیست،

می گریزم به جهانی که مرا ناپیداست،

شاید آن فقط یک رویاست!!!!

چه سخت است از صبر گفتن و دلجویی دادن
وقتی که لحظه هایت همیشه با درد آمیخته شده است.
چه سخت است امید بستن به فرداهای دور از انتظار
وقتی که تنها، درد مرهم زخم هایت باشد.
میدانم چقدر سخت است
وقتی صبرت را به ازای روزها تحمل رنج از دست می دهی
و میدانم چه سخت است
وقتی ناله های لحظه های تنهاییت را
با شانه های بی کسی شب تقسیم می کنی
تا حرمت اشک های پاکت را مقابل هر کس نشکنی.
آری، چه سخت است موعظه
وقتی که هیچکس دردت را نمی فهمد
و هیچکس نمی تواند تسکین دهنده دل خرابت باشد...
نمی دانم چه باید گفت...ولی
تا می توانی گریه کن، شاید دنیا شرمش بگیرد.

شب قشنگترین اتفاقیست که
تکرارمیشود تا آسمان
زیباییش را به رخ زمین بکشد
خدایا ستاره های آسمان را
سقف خانه دوستانم کن
تا زندگیشان مانند ستاره بدرخشد
#سلااااام
#شب_پاییز_یتون_بخیر_پر_از_شادی و نشاط

نامهربانی..

مشکلات..

درد..

دوری..

بیماری..

نداری..

شکست..

عشق..

فقر..

تنهایی..

نامیدی..

سکوت و...

و من خدایی دارم که هیچگاه مرا فراموش نمی کند،

او که مرا دوست دارد و بهترین ها را برایم می خواهد،

خدایی که لحظه ای مرا بحال خود وا نمی گذارد

و همیشه در کنار من است حتی لحظاتی که

سرشار از معصیتم و گناه وجودم را فرا گرفته است.

خدایی که می بخشد بی منت، به منتهایی بزرگیش

و نعمت می دهد بی اندازه، به بی کرانگی مهربانیش.

آری! این زبان من است که رسوا شده ی این خدای بزرگ است.

بارالها! تو تنها دارایی من هستی

و براستی که ثروتمندم و بی نیاز از غیر تو.

هرگز از رحمت تو نومید نخواهم شد،



چون به یقین می دانم که دوستم داری ...