اسمش را میگذاریم؛ دوست مجازی اما آنسو یک آدم حقیقی
اسمش را میگذاریم؛ دوست مجازی
اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته
خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند
.
وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را مینویسد
وقت میگذارد برایم، وقت میگذارم برایش
.
نگرانش میشوم، دلتنگش میشوم
.
وقتی در صحبت هایم، به عنوانِ دوست یاد میشود
مطمئن میشوم که حقیقی ست
.
هرچند کنار هم نباشیم
هرچند حتی صدای هم را نشنیده باشیم
اما دوست است، نه از جنس مجاز، كه از جنس حقیقت
دوست است، تكه ای از وجود مرا به خودش اختصاص داده، خواسته یا ناخواسته
توی دعاهایم می آید و برایش سلامتی و دلی شاد آرزو میكنم
هرکجا که باشد...
خاهش عزیز
MOHSEN
