
آرامگاه کوروش بزرگ یکی از مشهورترین جاذبه های گردشگری ایران است
لینک
همانطور که گفتیم کوروش بزرگ بنیان گذار حکومت هخامنشی بود و بین سال های ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد بر مناطق زیادی از آسیا فرمانروایی کرد.در اسناد تاریخی اینطور بیان شده است که کوروش در جنگ با قبیله ای به نام ماساژتها که یک قبیله ایرانیتبار بود دچار زخم شدید شد و پس از ۳ روز درگذشت.پیکر این مرد بزرگ به پاسارگاد منتقل و به خاک سپرده شد.البته گفته های دیگری نیز در مورد نوع مرگ کوروش وجود دارد.
از جملات معروفی که به محبوبیت کوروش افزود این بود که او در وصیت نامه خود گفته بود : پس از مرگم بدنم را مومیایی نکنید و طلا و زیور آلات و یا امثال آن نپوشانید،زودتر آن را در آغوش خاک پاک ایران قرار دهید تا ذره ذره های بدنم خاک ایران را تشکیل دهد.
آرامگاه کوروش کجاست؟
آرامگاه کوروش بزرگ بنایی ساده اما با معماری منحصر به فرد است که در یک کیلومتری جنوب غربی کاخ های پاسارگاد قرار دارد.این بنا که از همه جای دشت مرغاب پیداست در سال ۲۰۰۴ میلادی به عنوان زیر مجموعه پاسارگاد تحت شماره ۱۱۰۶ در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.
بنای آرامگاه ۲۵۰۰ سال است که در برابر عوامل مخرب طبیعی و غیر طبیعی پایداری کرده و هنوز پابرجاست.زیربنای اصلی آن سکویی اسن که به شکل یک مستطیل ساخته شده.در مجموع بنا دارای دو قسمت مجزا است،یکی سکوی سنگی که دارای ۶ پله است و دیگری یک اتاق با سقف شیروانی بر فراز پله ششم.
ارتفاع بنا حدود ۱۱ متراست.پلهی اول ۱۶۵ سانتی متر ، پلهی دوم و سوم ۱۰۵ سانتی متر و پلهی چهارم و پنجم و ششم هرکدام ۵۷.۵ سانتی متر ارتفاع دارند.پهنای سکوها نیم متر است.
نکته جالب این است که تمام بخش های بیرونی آرامگاه در هفت طبقه روی هم ساخته شده اند.احتمالا هدف طراح بنا از این کار نشان دادن قداست عدد ۷ بوده است.
سنگ بنای آرامگاه از سنگ های آهکی سفید و متمایل به زرد تشکیل شده است که احتمال میرود از معدن سیوند استخراج شده باشد.معدن سیوند در فاصله ۳۰ کیلومتری از پاسارگاد قرار دارد.
در قرن ۱۹ افرادی از این آرامگاه بازدید کردند و در نوشته هایی که ثبت کردند از ستونها و سایر بناهای اطراف حرف زده اند اما امروزه اثری از آن ها نمانده.
ارتفاع اتاقک آرامگاه دارای بیش از ۲ متر ارتفاع است و دیواره های آن حدود ۱.۵ متر ضخامت دارد.در کف آرامگاه دو قطعه سنگ سنگین قرار دارد و سقف آن نیز سنگی است.عدم استفاده از ملات از نکات قابل توجه در معماری آرامگاه کوروش بزرگ است.
برخی کارشناسان معتقدند که پایداری این آرامگاه به دلیل استفاده از بست های فلزی دم چلچله ای در اتصال سنگ ها به یکدیگر است.