با عرض سلام و ادب

عبد الله ابن أبي يعفور ميگويد :

به امام صادق عليه السّلام عرض كردم من با مردم كه معاشرت مي كنم

خيلي تعجّب ميكنم از عدّه اي كه اهل ولايت و محبّت شما نيستند و فلان و

فلان را دوست دارند ، ولي امانتدار وراستگو هستند وبه عهد و پيمان خود

وفا دارند ؛ اما بعضي از اشخاص كه اهل ولايت و محبّت شما هستند اين

امانتداري و راستگوئي و وفاي به عهد و پيمان در آنها نيست

ابن أبي يعفور گويد: امام صادق در برابرمن درحاليكه نشسته بود قرارگرفت

و مانند كسي كه خشمناك باشد به من رو كرد و فرمود :

لا دين لمن دان بولاية إمام جائر ليس من الله و لا عتب علي من دان

بولاية إمام عدل من الله

كسي كه معتقد به ولايت پيشواي ستمگري كه از طرف خدا نيست باشد

دين ندارد ، و كسي كه معتقد به ولايت امام عادلي كه ازطرف خدا برگزيده

شده باشد بر او ملامت و سرزنشي نيست

عرض كردم : آن گروه دين ندارند و اين گروه سزاوار سرزنش نيستند ؟؟

فرمودند : بلي آنها دين ندارند و اينها را نبايد سرزنش كرد .

سپس فرمود : آيا كلام خدا را نشنيده اي كه فرموده است :

( الله ولي الّذين آمنوا يخرجهم من الظّلمات الي النّور )

(خدا سرپرست و ياور كساني است كه به اوايمان آورده اند آنها را ازتاريكي

ها به طرف روشنائي ها خارج ميكند )

يعني آنها را از تاريكي هاي گناه بسوي روشنائي توبه وآمرزش خارج ميكند

بخاطر ولايتي كه نسبت به امام عادل برگزيده خدا دارند

بعد از آن خداوند تبارك و تعالي فرموده است :

( والّذين كفروا أوليائهم الطّاغوت يخرجونهم من النّور الي الظّلمات )

و آنها كه كافر گشتند سرپرست ايشان طاغوت است و آنها را خداوند از

روشنائي به تاريكي ها بيرون مي برد

عرض كردم :

اينكه فرموده است ( والّذين كفروا ) آيا مقصودش كافران نيست ؟

فرمود : براي كافر در حال كفر چه نوري است تا او را از آن خارج كند و

به طرف تاريكي بكشاند ؟

بلكه خداوند مقصودش كساني است كه مشمول نوراسلام و نورانيّت آن بودند

و چون از حق پيروي نكردند و پيشواي ظالم و غاصب را كه كه منصوب

از طرف پروردگار نبود پذيرفتند ، با اين ولايت ناحق از نور اسلام به

تاريكي كفر رهسپار شدند و سزاوار داخل شدن در آتش به همراه كافران

گشتند كه خداوند در آخر آيه فرموده است :

( اولئك اصحاب النّار هم فيها خالدون )

آنها اهل آتش و دوزخند و براي هميشه در آن خواهند بود

اصول كافي ج 1 ص 375 حديث 3.