از خودم می‌پرسم چرا گذشته را فراموش نمی‌کند؟ چرا نمی‌فهمد؟ چرا

از خودم می‌پرسم چرا گذشته را فراموش نمی‌کند؟ چرا نمی‌فهمد؟ چرا نمی‌بخشد؟ چرا ندارد. بعضی زخم‌ها هستند که جوش نمی‌خورند. مزمن می‌شوند و با گذشت زمان عمیق‌تر می‌شوند.

‏زندگي فقط اونجاش كه چند سال ديگه اينقد عوض ميشي كه

‏زندگي فقط اونجاش كه چند سال ديگه اينقد عوض ميشي كه حتي خود الانتم نميشناسي و كارايي رو ميكني كه هيچوقت از خودت انتظار نداشتي يني ميخوام بگم هيچوقت فك نكن كسي رو كامل ميشناسي تو حتي خودتم كامل نميشناسي...

گفتم كه روز هاي بهتري مياد، چون اعتقاد داشتم كه روزگارِ

گفتم كه روز هاي بهتري مياد، چون اعتقاد داشتم كه روزگارِ آفتاب سوخته پوست ميندازه. اگه غصه هست يواش يواش جاشو خوشحالي ميگيره، اگه دلتنگي هست خيلي آهسته اما بالاخره ديدار رو ميرسونه و اگه بغض هست به مرور لبخند ها واقعي تر ميشه. بهش اعتقاد داشتم چون ميدونستم همونقدر كه خوشحالي عمر داره، غم هم يه زماني داره، ميميره، تموم ميشه، ميريزه و دوباره برگ هاي سبز ِ حال خوش جوونه ميزنن. چون ديده بودم روزايي رو كه تموم شد و روزگار، پوست تازه اي به خودش گرفت، شفاف، بدون لك. مگه ميشه هميشه همينطور بمونه؟ حتي اگه داغ غصه ها روي دلمون بمونه، مطمئنم يه جايي هر چقدر دور، حال خوش روشو ميپوشنه. هر چقدر دور اما در نهايت مياد و جاي غصه رو پاك كه نه؛ اما كم رنگ ميكنه😉

خسته نشو. آدم آدم شده که خسته نشه. که هی بیفته

خسته نشو. آدم آدم شده که خسته نشه. که هی بیفته هی پاشه. هی سر زانوهاش و کف دستاش زخم شه باز پررو پررو پاشه خونا رو پاک کنه و بشوره و جای زخماش بسوزه و باز بره. که قلبش هی بشکنه باز تیکه‌هاشو جمع کنه بچسبونه ببوستش بذارتش سر جاش و شبا باز به صدای تپیدنش گوش بده و لبخند شه. که بغض کنه اشک شه وسط گریه‌هاش بی‌نفس شه بعد آروم بشه صورتشو بشوره چشمای داغشو خنک کنه باز از دیدن دوست داشتنی‌هاش برق بزنه چشماش. که بگه دیگه نمی‌تونم بُریدم خسته‌م این دیگه جونمو میگیره ولی باز فقط یه کم از جونش کم شه و هنوز چند صدتا جون دیگه داشته باشه. که بعد رفتنا نا نداشته باشه و بعد از اومدنا هی خون گرم سُر بخوره تو رگاش و زیر پوستش و پَر بگیره از خوشحالی. که یهو از ته ته ته قلبش از شدت غم بگه آخ و بعدش از سر خوشی و راحتی و آسایش با همه جونش بگه آخیش...
آره، خسته نشو. آدم آدم شده که خسته نشه. می‌دونم خدا یه روز با سرانگشتاش آروم دست میکشه روی جای تموم زخمات ولی اگه اینا نبودن، آدم دیگه آدم نبود..

گاهی،آدمهایی را برای اولین بار می بینی که احساس نزدیکی راحتی

گاهی،آدمهایی را برای اولین بار می بینی که احساس نزدیکی راحتی میکنی....
آدمهایی که نه در گذشته ات بوده اند و نه اینکه مطمئنی در آینده ات خواهند بود،که لحظه های تکراری زندگی ات را خاص می کنند....
آن هایی که میشود روزی؛چند بار برایشان گفت:
خوشحالم که هستی و خدارو شکر که دارمت.
نمیدانی دقیقا چه حسی نسبت به آنها داری!ولی وقتی میروند،انگار چیزی از وجودت را با خود برده اند.
این آدمها آمدن و رفتنشان شبیه تغییر فصل هاست!
تازه،دلگیر و خاطره انگیز....
این آدمها یادگاری اند و حسی را که برایت می بخشند برای همیشه در خاطرت خواهند ماند!!!!

اونقدر آدمها قبل من و تو غصه خوردن، لب پنجره سیگار

اونقدر آدمها قبل من و تو غصه خوردن، لب پنجره سیگار کشیدن، عاشق شدن، فارغ شدن، فحش دادن..
اونقدر آدمها قبل من و تو بردن، باختن، گذاشتن رفتن، گم و گور شدن..
اونقدر آدمها قبل من و تو به گذشتشون فکر کردن، حسرت خوردن، بغض کردن..
حالا کجان؟

+رها کن رفیق... رها کن بره...

هرگاه احساس تنهایی کردی، نگاهی به ماه بینداز کسی، جایی

هرگاه احساس تنهایی کردی، نگاهی به ماه بینداز
کسی، جایی دیگر، درست مانند تو نظاره گر اوست

یک روزی، یک جایی، آدم‌های هم فرکانس، همدیگر را پیدا می‌کنند!

یک روزی، یک جایی، آدم‌های هم فرکانس، همدیگر را پیدا می‌کنند!
می شوند دوست، رفیق...
آرام‌ می‌گیری با حرفهایشان؛
و بعد فکر میکنی کاش زودتر پیدا می‌شد!
حضور هیچکس در زندگی اتفاقی نیست.

من حقیقتا معنای «دوستت دارم» را نمی‌دانم فقط می‌دانم كه

من حقیقتا معنای «دوستت دارم» را نمی‌دانم
فقط می‌دانم كه يعنی مرا اينجا تنها رها مكن!

یکی از جذاب ترین تعریف های عشق از زبان جبران خلیل

یکی از جذاب ترین تعریف های عشق از زبان جبران خلیل جبران :
و آن کسی را که دوست داری، نيم دیگر تو نیست!
او تویی، اما در جایی دیگر❤