روی #خاک  هرگز آرزو نکرده ام  یک #ستاره در #سراب آسمان شوم  یا

روی #خاک 
هرگز آرزو نکرده ام 
یک #ستاره در #سراب آسمان شوم 
یا چو #روح برگزیدگان 
همنشین خامش #فرشتگان شوم 
هرگز از #زمین جدا نبوده‌ام 
با ستاره آشنا نبوده‌ام 
روی خاک ایستاده‌ام 
با تنم که مثل #ساقهء گیاه 
باد و آفتاب و آب را 
میمکد که #زندگی کند 
#بارور ز میل 
بارور ز #درد 
روی خاک ایستاده‌ام 
تا ستاره ها #ستایشم کنند 
تا نسیمها #نوازشم کنند 
از دریچه‌ام #نگاه میکنم 
جز #طنین یک ترانه نیستم 

#جاودانه نیستم 
جز طنین یک #ترانه آرزو نمیکنم 
در فغان #لذتی که پاکتر
از #سکوت سادهء غمیست 
آشیانه #جستجو نمیکنم 
در تنی که شبنمیست 
روی زنبق تنم 
بر جدار کلبه‌ام که زندگیست 
#یادگارها کشیده اند 
مردمان رهگذر:
#قلب تیرخورده 
شمع واژگون 
نقطه‌های ساکت پریده رنگ 
بر حروف درهم #جنون 
هر لبی که بر #لبم رسید 
یک ستاره #نطفه بست 
در شبم که می‌نشست 
روی رود یادگارها 
پس چرا ستاره آرزو کنم ؟ 

این ترانهء منست 
- دلپذیر دلنشین 
پیش از این نبوده بیش از این

هرگز #آرزو نکرده ام یک #ستاره درسراب آسمان شوم

هرگز #آرزو نکرده ام
یک #ستاره درسراب آسمان شوم
یا چو #روح برگزیدگان
#همنشین خامش فرشتگان شوم
هرگز از #زمین جدا نبوده ام
با ستاره #آشنا نبوده ام

روی #خاک ایستاده ام
با تنم که مثل ساقهٔ #گیاه
باد و آفتاب و آب را
می مکد که #زندگی کند
#باروَر ز میل
باروَر ز درد
روی خاک ایستاده ام
تا ستاره ها #ستایشم کنند
تا نسیمها #نوازشم کنند

از دریچه ام #نگاه می کنم
جز طنین یک #ترانه نیستم
#جاودانه نیستم
جز طنین یک ترانه #جستجو نمی کنم
در فغان #لذتی که پاکتر
از سکوت #سادهٔ غمیست
#آشیانه جستجو نمی کنم
در #تنی که شبنمیست
روی #زنبق تنم

بر جدار #کلبه ام که زندگیست
با خط سیاه #عشق
#یادگارها کشیده اند
مردمان #رهگذر :
#قلب تیر خورده
#شمع واژگون
نقطه های #ساکت پریده رنگ
بر حروف در هم #جنون
هر لبی که بر لبم رسید
یک ستاره #نطفه بست
در #شبم که می نشست
روی #رود یادگارها
پس چرا ستاره #آرزو کنم ؟

این ترانهٔ #منست
- دلپذیر ، دلنشین
پیش از این #نبوده بیش از این


#فروغ_فرخزاد

هرگز #آرزو نکرده ام یک #ستاره درسراب آسمان شوم

هرگز #آرزو نکرده ام
یک #ستاره درسراب آسمان شوم
یا چو #روح برگزیدگان
#همنشین خامش فرشتگان شوم
هرگز از #زمین جدا نبوده ام
با ستاره #آشنا نبوده ام

روی #خاک ایستاده ام
با تنم که مثل ساقهٔ #گیاه
باد و آفتاب و آب را
می مکد که #زندگی کند
#باروَر ز میل
باروَر ز درد
روی خاک ایستاده ام
تا ستاره ها #ستایشم کنند
تا نسیمها #نوازشم کنند

از دریچه ام #نگاه می کنم
جز طنین یک #ترانه نیستم
#جاودانه نیستم
جز طنین یک ترانه #جستجو نمی کنم
در فغان #لذتی که پاکتر
از سکوت #سادهٔ غمیست
#آشیانه جستجو نمی کنم
در #تنی که شبنمیست
روی #زنبق تنم

بر جدار #کلبه ام که زندگیست
با خط سیاه #عشق
#یادگارها کشیده اند
مردمان #رهگذر :
#قلب تیر خورده
#شمع واژگون
نقطه های #ساکت پریده رنگ
بر حروف در هم #جنون
هر لبی که بر لبم رسید
یک ستاره #نطفه بست
در #شبم که می نشست
روی #رود یادگارها
پس چرا ستاره #آرزو کنم ؟

این ترانهٔ #منست
- دلپذیر ، دلنشین
پیش از این #نبوده بیش از این


#فروغ_فرخزاد