نمی‌دانم چه رازی‌ست یا تو یک اعجوبه‌ای یا من

❤❤

نمی‌دانم چه رازی‌ست
یا تو یک اعجوبه‌ای
یا من بیش از حد عاشقت
اما می‌دانم هرفصل که باشد
هرجا که باشد
سرد باشد یا گرم، باران باشد یا برف
تو باشی
برای خوشبخت بودنم کافی‌ست..

ولیکن پوست خواهد کند ما یک لا قبایان را

ولیکن پوست خواهد کند ما یک لا قبایان را

ره ماتم سرای ما ندانم از که می پرسد

زمستانی که نشناسد در دولت سرایان را

به دوش از برف بالاپوش خز ارباب می آید

که لرزاند تن عریان بی برگ و نوایان را

به کاخ ظلم باران هم که آید سر فرود آرد

ولیکن خانه بر سر کوفتن داند گدایان را

طبیب بی مروت کی به بالین فقیر آید

که کس در بند درمان نیست درد بی دوایان را

به تلخی جان سپردن در صفای اشک خود بهتر

که حاجت بردن ای آزاده مرد این بی صفایان را

به هر کس مشکلی بردیم و از کس مشکلی نگشود

به هر کس مشکلی بردیم و از کس مشکلی نگشود

کجا بستند یا رب دست آن مشکل گشایان را

نقاب آشنا بستند کز بیگانگان رستیم

چو بازی ختم شد بیگانه دیدیم آشنایان را

به هر فرمان آتش عالمی در خاک و خون غلطید

خدا ویران گذارد کاخ این فرمانروایان را

به کام محتکر روزی مردم دیدم وگفتم

که روزی سفره خواهدشد شکم این اژدهایان را

به عزت چون نبخشیدی به ذلت می ستانندت

چرا عاقل نیندیشد هم از آغاز پایان را

حریفی با تمسخر گفت زاری شهریارا بس

که میگیرند در شهر و دیار ما گدایان را

آن نه رویست که من وصف جمالش دانم

آن نه رویست که من وصف جمالش دانم

این حدیث از دگری پرس که من حیرانم



همه بینند نه این صنع که من می‌بینم

همه خوانند نه این نقش که من می‌خوانم



آن عجب نیست که سرگشته بود طالب دوست

عجب اینست که من واصل و سرگردانم



سرو در باغ نشانند و تو را بر سر و چشم

گر اجازت دهی ای سرو روان بنشانم