دلم از دست غمت، دامن صحرا بگرفت
غمت از سر نَنَهَم، گر دلت از ما بگرفت

خال مشکین تو، از بنده چرا در خط شد
مگر از دود دلم، روی تو سودا بگرفت

دوش چون مشعله ی شوق تو، بگرفت وجود
سایه‌ای در دلم انداخت، که صد جا بگرفت

به دم سرد سحرگاهی من، بازنشست
هر چراغی که زمین، از دل صهبا بگرفت

الغیاث از من دل سوخته، ای سنگین دل
در تو نگرفت، که خون در دل خارا بگرفت

دل شوریده ی ما، عالم اندیشه ی ماست
عالم از شوق تو در تاب که غوغا بگرفت

بِرُبود انده تو، صبرم و نیکو بِرُبود
بگرفت انده تو جانم و، زیبا بگرفت...

💞 سعدی💞

.

خیالت
لیوانِ آبی ست که هر شب بالای سر میگذارم
نیمه شب از خوابِ نداشتنت میپَرم
جرعه ای می نوشمت
آرامم میکند
و این داستان ادامه دارد...


علی _ قاضی نظام

میروم و نمیرود از سر من هوای تو
داده فلک سزای من
تا چه بود سزای تو...


رهی_معیری

ز کدام رَه رسیدی؟
ز کدام در گذشتی؟
که ندیده، دیده ناگَه به درون دل فِتادی...!؟


هوشنگ ابتهاج

بنگر
چه آتشی
زتو
بر پاست در دلم...


هوشنگ_ابتهاج

.

منـــم که شعر و تغزل پناهگاه من است

چنانکه قول و غزل نیز در پناه من است

صفای گلشن دلها به ابـــر و باران نیست

که این وظیفه محول به اشک و آه من است

شهریار

چه باشد پیشه عاشق به جز دیوانگی کردن

چه باشد ناز معشوقان به جز بیگانگی کردن

ز هـــر ذره بیاموزید پیش نور برجستن

ز پــروانه بیاموزید آن مردانگی کردن

مولانا

آلبومی دارم
پر از عکس های تو
که فقط پنجشنبه ها بازش می کنم

و می نشینم به تماشایت
قهوه ای را تلخ می نوشم
و با شیرینی نگاهت
خودم را
به جمعه ای دیگر می رسانم ...

تو تنها دلخوشی
پنجشنبه های منی !