تا نه از گریه شدم کور بیاورنه چه سود
از چراغی که بگیرند
به نابینایی.
تا نه از گریه شدم کور بیاورنه چه سود
از چراغی که بگیرند
به نابینایی.
پشت شاخه های تُنُـکِ بید مجنـون،
یک بوسهٔ پاییزی دارد میدرخشد
ایـن دشتهـای اول صبـــحی ،
عجیب می چسبند ،عجیب !
این را به من گفت
و من از آن‌روز، شروع به ریختن کردم!
❤️
غزلم ناقص ماند ...
سوژه ای ناب تر از
چشم تو داریم مگر؟
فصل،هر چند زمستان،
گله ای نیست ولی ...
" با شکرخند تو محتاج
بهاریم مگر ؟ "
تهران
815 پست
بـه رفوگـرانِ هجـران
كـه هنـوز پـاره ى دل
دو سـه بخـيه كـار دارد