قاب آیینه در انتظار توست
تویی که هر لحظه حس تازه ای میدهی
چشمان خیس و منتظر آیینه را...
شانه چه زیبا مینوازد تار گیسوانت را...
بخوان مطرب که زیبا می‌سراید
گیسوانش در پس طره زیبایش....
(م.ت)

بال شاپرک
زیر تازیانه باد و باران خیس شد...
چشمها فقط زیباییش را نگه کردند و رفتند...
کو مرحمی...!!؟؟
کو ندایی که بال شاپرک را بنوازد ز تازیانه باد...!!؟؟
(م.ت)

گاه شاپرکی
خیال آدمی را مینوازد
و گاه
ندایی قلب را با سر انگشت احساس.....
سرودن برای نواختن
چه دلنشین و گواراست...
(م.ت)

« بگو کجایی »

عمری ز تازیانه سرد زمانه
دل و جان سوده گشت چو زنگار آیینه

یادت هست روزی از روزهای سردِ زمستانی دل
تو به من گفتی که بنویسم؟
تو را گفتم: چه بنویسم؟
که نتوانم.

تو به من گفتی که بنویس
هر چه خواهد اون دل تنگت

در پسِ گذرِ عقربه های زمان
واژه ها در پی هم دویدند
و کوچه های خالی صفحه را پر کردند و نوشتند:

در شبِ سردِ زمستانی دل
ندایی از سرِ مهر
که کلامش لرزه ای افکند بر دل و جان
مرا گفت: که بنویسم.

مینویسم از برای تو
تو که خود شعر و غزلی
آمدی چون بهاران بر زمستانِ دلم
سبز شد ناگاه باغچه کنج دلم

عطر آهنگ خیالت
مینوازد تار و پود این دلم
ز زیبایی مه نازی
که در شبهای تاریکم
تو آرایی شبِ تارم به زیبایی
لطافت را گل از تو عاریت خواست
میان باغ گلها تو رخشانی و زیبایی
ز مهرت من چه گویم
که گرمای تموزی

دگر هوشی نمانده
همه خیال است
ز تو
که بنشسته بر دل و جانم

چه مستانه! چه سحر انگیز!
مرا با خود می بَرد
نسیم دل انگیز کویت
کبوتر دل، سوار بر بال شوق
به سوی تو میکشاند مرا

چه مبارک این عید
چه مبارک این جشن
گل و بلبل، پروانه و شمع
همه در بزم خویشند
و ز عشق بوسه می چینند در باغ طرب
بگو کجایی!!!؟؟؟

تو که بر دل نشستی، بگو کجایی؟

دلِ گریان نیاساید ز دوریت
همی سوزد، همی سوزد چو شمعی
به شوق روی پروانه تا سپیده
بیا و بر دیده بگذار اون دو پایت
تا دمی آساید شمعِ گریان دل من...
بگو کجایی!!!؟؟؟
( م.ت )

تاریخ را تو افتخاری ای شهید نه آنانی که عزت و شرف ایران را به یک سلفی جلف میفروشند...
روحت شاد و در کنار اربابت ، سالار شهیدان، از نعمات حضرت حق روزی بری...
چگونه تو را ارج نهیم ای غرور انسانیت...
سرافکنده ایم بخاطر رفتارهای ناشایستی که امروز در سرزمینمان به هنجار تبدیل گشته...
شرمنده ایم به خاطر ژنهایی که خود را مانند نازیها سرور دیگران میدانند...
چه پاسخی برای کودک دو ساله ات داریم...
فقط سر در گریبانیم و عرق شرم جاری بر پوست....

هر نفس یاد تو بودن

  گاهی قطره ای باران
   و
     گاهی قاصدکی کوچک
      بهانه ای میشود
        برای سرودنِ شعرِ بلندِ زندگی.....

سالروزِ میلادِ خجسته ی فاطمه زهرا (س) سرور بانوان جهان،

        عطای خداوند سبحان، کوثر قرآن، همتای امیر مومنان و الگوی

               بی بدیل تمام جهانیان، مبارک باد . . .