
بیماری نفخ مالاوی (Malawi Bloat)
به احتمال فراوان استرس ناشی از تغذیه نامناسب و انگل تک یاخته ای به نام اسپیرونوکلئوس (Spironucleus) باعث ایجاد این بیماری می شود.
سیچلاید های آفریقایی به خصوص گونه هایی که رژیم گیاهی دارند در مقابل این بیماری بسیار حساس هستند.
شرح بیماری:
در اثر استرس ناشی از فقر شدید فاکتور های آب و یا شرایط مسمومیت آمونیاکی و یا استرس ناشی از عواملی مانند حمل ونقل نا مناسب وعدم استفاده از مکان های اختفا برای سیچلایدها شرایطی را به وجود خواهد آورد که تک یاخته های طبیعی موجود در روده ماهی ها از تکثیر عادی خارج شده و به صورت انبوهی افزایش می یابد . این افزایش جمعیت ضمن ایجاد انسداد در روده ها موجب آسیب های جدی به روده ها گشته وموجب ایجاد نفخ در بدن ماهی می گردد.
نشانه ها و علائم :
ـ ماهی های مبتلا اشتهای خود را از دست می دهند که این مهمترین علائم بیماری و بهترین زمان برای درمان ماهی شما می باشد.
ـ ماهی ها به سطح آب آمده ونفس نفس می زنند.
ـ مبتلایان به نفخ مالاوی کم کم سست و بی حرکت شده و در حالی که شکم آن ها برآمده، به کف مخزن می روند.
ـ اطراف مقعد این ماهی ها معمولا قرمز رنگ می شود.
ـ مدفوع ماهیان بیمار نازک و سفید رنگ می باشد.
ـ در برخی مواقع وجود زخم هایی بر روی پوست ماهی قابل مشاهده است.
ـ ماهیان بیمار بین ۲۴ تا ۷۲ ساعت خواهند مرد (در برخی از منابع این زمان یک هفته نیز گزارش گردیده است).
درمان:
ـ بهبود کیفیت آب واصلاح فاکتورهای ضروری محیط زندگی
ـ تغییر موقتی جیره غذایی و حذف غذاهای سرشار از پروتئین مانند کرم های خونی و پولکی پروتئینه (استفاده از میگوی شور در جیره غذایی ممنوع می باشد).
ـ تعویض ۳۰ درصد از آب تانک و افزایش هوادهی قبل از شروع درمان
ـ مترانیدازول: ۱۰۰گرم ماده موثره در ۴۰ لیتر آب و پس از تعویض ۴۰ درصدی آب تکرار درمان بعد از ۲ روز. در پایان درمان دارویی باید ۵۰ درصد آب تعویض و جهت از بین رفتن بقایای دارو از کربن اکتیو در فیلتر آکواریوم استفاده گردد.
ـ جهت خوراندن دارو می توانید یک دوز ازدارو را دریک لیوان یکبار مصرف با پلت های غذای آغشته نموده و آن ها راجهت تغذیه به درون آکواریوم بریزید.
ـ در صورت ابتلای یک ماهی به این بیماری بهتر است درمان در تانک بیمارستان انجام گیرد. در غیر این صورت و اگر بیماری همه گیری یافته باید در تانک مبدا درمان را آغاز نمایید.
ـ در صورت به وجود آمدن عفونت ثانویه درمان تتراسایکلین نیز توصیه می گردد.
ـ در برخی از منابع استفاده از نمک (یک قاشق چایخوری در ۳ لیتر آب ) توصیه شده است.
پیشگیری :
تاریخچه مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال ۱۷۰۰ میلادی به صورت گلههای وحشی در استرالیا مشاهده شد که تعداد افراد این گلهها به هزاران قطعه میرسید. نام انگلیسی مرغ عشق «بجایر» از کلمه بومی budgerijour گرفته شده است که این لغت در زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» میباشد و شاید علت این تسمیه بدان جهت بوده است که وجود این پرنده در منطقهای دلیل وفور نعمت و غذای فراوان در آن منطقه بوده است، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی به شدت زاد و ولد نموده و گلههای بزرگی به وجود میآورد. این پرنده برای اولین بار در سال ۱۸۰۵ توسط «جورج شاو» مدیر جانورشناسی موزه طبیعی بریتانیا شناسایی شد و در سال ۱۸۳۲ طبیعی دان «موزه لینه» که «یوهان واگلر» نام داشت توضیحاتی دربارهٔ مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۴۰میلادی، زیستشناسی به نام «جان گولد» این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتیهای زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتیها مرغ عشقها را در دستههای چند ده هزارتایی حمل میکردند. در طول سفر چند هفتهای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا میرسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد.
مرغ عشق آبی
مرغ عشق در حالت کلی میتوان به ۲گروه هلندی وساده تقسیم کرد که نژاد
هلندی آن دو برابر بزرگتر از نژاد معمولی آن است که معمولاً درکشورانگلستان
نگهداری شده ودرایران هم موجود است ومرغ عشق اهلی، اندکی از همنوعان وحشی
خود بزرگتر است. طول بدن این پرنده بین ۱۶ تا ۲۰ سانتیمتر میباشد. عمر
انواع وحشی آن ۱۰ تا ۱۴ سال و عمر نوع اهلی آن اغلب کمتر از ۵ سال است.
البته در میان مرغ عشقهای اهلی گاه عمر ۱۱ ساله نیز مشاهده شدهاست.
رنگ طبیعی این حیوان سبز چمنی میباشد انتهای پشت ٬سینه و شکم سبز میباشد. پشت سر ٬بالای شانه و روی بالها زرد همراه با خطهای سیاهی به صورت موجی میباشد. دو پر بزرگ از میان دمش بیرون آمده که آبی تیرهاند. پرهای دم سبز بوده و دارای نوار زردی میباشد. صورت مرغ عشق تا گلو زرد روشن است و در انتهای صورتش لکههای بنفشی که ریش نامیده میشود وجود دارد. پلکها بسیار نازک هستند و از سمت پاین به بالا جمع میشوند. نوکش مانند طوطی سانان است و نوک پایینی کوچکتر از بالایی میباشد.
تعیین جنسیت نر ومادهبرای فهمیدن جنس نر و ماده این حیوان بهترین گزینه توجه به پوستی که در بالای منقار قرار دارد و سوراخهای بینی در آن هستند٬میباشد. در نوع نر رنگ این پوست آبی تیرهاست اما در نوع ماده آبی روشن ٬قهوهای یا متمایل به قهوهای است. رنگ آبی این پوست در نوع نر همواره مشخص است هرچند در نرها مریض این رنگ مات میشود و در نرهای مسن قهوهای شده و ترکهایی در آن دیده میشود. اما رنگ این پوست در مادهها متغیر است در موقع تخمگذاری و در جوانی صاف و روشنتر است و پس از این مدت تیرهتر و چروک دار میگردد.
رفتارشناسی مرغ عشقمرغ عشق پرندهای هوشمند و اجتماعی است و از بازی کردن لذت میبرد. مرغ عشق ماده علاقه زیادی به جویدن اجسامی مانند چوب دارد که این تمایل در نرها کمتر است. مرغ عشق علاقه زیادی به همبازی شدن با آدمی دارد و قادر به تقلید محدود صدا و سوت زدن است. مرغ عشق خیلی زود اهلی شده و به خانه خو میگیرد. میتوان به آن یاد داد که روی انگشت بنشیند. حضورسگ و گربه موجب ناراحتی پرنده میشود حتی اگر به آن دسترسی نداشته باشند. پرنده جدید را باید به تدریج وارد کرد لذا اگر تصمیم گرفتید تا برای مرغ عشق خود جفت تهیه کنید، بهتر است که پرنده جدید را ابتدا در قفسهای مجزا ولی کنار هم نگه دارید تا به هم عادت کنند.
شروع تخمگذاری مرغ عشق در آغاز فصل بارندگی میباشد. این پرنده خود میتواند ماهها با آب کم زندگی کند اما علت اینکه تمایل شدیدی برای تخمگذاری در فصل بارندگی دارد این است که برای پرورش جوجههای خود نیاز به آب دارد. این پرنده لانه سازی نمیکند بلکه از سوراخهای موجود بر روی درختان اکالیپتوس استفاده میکند؛ و برای پر کردن کف لانه از پوسته خود درخت استفاده میکنند. حتی در صورتی که درختان زیادی در ناحیه موجود با